even een stilte.
Geplaatst: 03 aug 2013, 23:03
vorige week vrijdag ben ik in shok toestand naar de eerste hulp van het cwz gebracht in Nijmegen.
ik was totaal uitgedroogd en had een bloeddruk van 60/80 uit eindelijk ben ik opde eerste hulp buiten bewustzijn geraakt en heb het eerste half uur daar niet mee gekregen.
toen ik bij kwam lag ik aan verschillende infusen aan beiden armen, ik had een cateter en ze waren in mijn liezen aan het spuiten, het bleek dat ik in 6 dagen 15 kilo was afgevallen, door de contstante diaree en het continu overgeven en het niet kunnen eten.
nu denk je mischien had er eerder een doktor bij gehaald, dat is gebeurd maar mijn huisarts heeft het onderschat en wilden wachten tot na het weekend, bij de eerste hulp kreeg ik echter te horen dat het dan niet meer nodig zou zijn geweest, ik was zo verzwakt dat ik waarschijnlijk de zaterdag ochtend niet meer wakker was geworden.
rond half 1 die nacht had ik 7 liter vocht via het infuus binnen gekregen en was ik weer redelijk bij mijn positieven, maar zakten steeds weg. ik moest aan de bewaking maar in het cwz was geen plaats.
dus rond 2 uur snachts ben ik naar het ziekenhuis in venlo gebracht daar ben ik tot 7 uur in de ochtend onderzocht toen kreeg ik rust maar om half 9 werd ik gewekt er was nu wel plaats in het cwz dus ik werd weer met de ambulance naar nijmegen gebracht.
ondertussen zijn we een week verder en ik lig nog steeds in het ziekenhuis, ik genas best goed en zou gisteren naar huis gemogen hebben, maar donderdag kreeg ik een terugval en verloor in een paar uur 5 kilo door overgeven en waterdunne ontlasting, de doktor heeft me meteen onderzocht en weer aan het infuus gelegt uiteraard mocht ik dedag erna niet naar huis en ben nu dus nog in het ziekenhuis.
ik neem mijn petje af voor de verpleging op deze afdeling, de verpleegsters zijn stuk voor stuk bekwaam en behandelen je met een lach en niets lijkt hun teveel een extra kussen hulp bij het douchen enz enz. echt top.
maar ondanks dat hoop ik toch dat ik dit weekend stabiel wordt en dat ik in de loop van de volgende week naar huis mag.
dat ik bijna was overleden heeft mij wakker geschud en dwingt mij anders te gaan leven, vooral meer regelmaat in het eten zal er moeten komen en een toale herziening van mijn medicijnen daar is men nu mee bezig.
als ik wat opgeknapt ben zal ik een pijnlijk gesprek aan moeten gaan met mijn huisarts, zijn inzicht heeft mij immers bijna mijn leven gekost van mijn kant is het vertrouwen weg dus ik ga op zoek naar een andere huisarts.
maar verlopig moet ik eerst zorgen dat ik weer op de been kom en het ziekenhuis kan verlaten.
ik was totaal uitgedroogd en had een bloeddruk van 60/80 uit eindelijk ben ik opde eerste hulp buiten bewustzijn geraakt en heb het eerste half uur daar niet mee gekregen.
toen ik bij kwam lag ik aan verschillende infusen aan beiden armen, ik had een cateter en ze waren in mijn liezen aan het spuiten, het bleek dat ik in 6 dagen 15 kilo was afgevallen, door de contstante diaree en het continu overgeven en het niet kunnen eten.
nu denk je mischien had er eerder een doktor bij gehaald, dat is gebeurd maar mijn huisarts heeft het onderschat en wilden wachten tot na het weekend, bij de eerste hulp kreeg ik echter te horen dat het dan niet meer nodig zou zijn geweest, ik was zo verzwakt dat ik waarschijnlijk de zaterdag ochtend niet meer wakker was geworden.
rond half 1 die nacht had ik 7 liter vocht via het infuus binnen gekregen en was ik weer redelijk bij mijn positieven, maar zakten steeds weg. ik moest aan de bewaking maar in het cwz was geen plaats.
dus rond 2 uur snachts ben ik naar het ziekenhuis in venlo gebracht daar ben ik tot 7 uur in de ochtend onderzocht toen kreeg ik rust maar om half 9 werd ik gewekt er was nu wel plaats in het cwz dus ik werd weer met de ambulance naar nijmegen gebracht.
ondertussen zijn we een week verder en ik lig nog steeds in het ziekenhuis, ik genas best goed en zou gisteren naar huis gemogen hebben, maar donderdag kreeg ik een terugval en verloor in een paar uur 5 kilo door overgeven en waterdunne ontlasting, de doktor heeft me meteen onderzocht en weer aan het infuus gelegt uiteraard mocht ik dedag erna niet naar huis en ben nu dus nog in het ziekenhuis.
ik neem mijn petje af voor de verpleging op deze afdeling, de verpleegsters zijn stuk voor stuk bekwaam en behandelen je met een lach en niets lijkt hun teveel een extra kussen hulp bij het douchen enz enz. echt top.
maar ondanks dat hoop ik toch dat ik dit weekend stabiel wordt en dat ik in de loop van de volgende week naar huis mag.
dat ik bijna was overleden heeft mij wakker geschud en dwingt mij anders te gaan leven, vooral meer regelmaat in het eten zal er moeten komen en een toale herziening van mijn medicijnen daar is men nu mee bezig.
als ik wat opgeknapt ben zal ik een pijnlijk gesprek aan moeten gaan met mijn huisarts, zijn inzicht heeft mij immers bijna mijn leven gekost van mijn kant is het vertrouwen weg dus ik ga op zoek naar een andere huisarts.
maar verlopig moet ik eerst zorgen dat ik weer op de been kom en het ziekenhuis kan verlaten.